piątek, 25 września 2015

Portfolio

Paradise Lost na QueerFest



Zebrane na wystawie prace odnoszą się równocześnie do sfer sacrum i profanum. Są refleksją nad mistyką i seksualnością. To wiwisekcja podziałów, które pod postacią stereotypów zakorzeniły się w ludziach. Punktem wyjścia dla tego typu dociekań artystycznych stał się film dokumentalny o Myrnie Nazzour – współcześnie żyjącej mistyczce. Głos w nim zabierają lekarze psychiatrzy, którzy „diagnozują” u Myrny ekstazę religijną, jednocześnie stanowczo wykluczając histerię i hipnozę.
Patriarchalne instytucje próbują okiełznać potęgę tkwiącą w ciele tej kobiety. Jest to próba kontroli nad nieznaną mocą. Myrna zostaje zamknięta w męskim świecie interpretacji religijno-naukowych, który pozbawia ją podmiotowości i czyni z niej przedmiot – naczynie boga. Artystka stara się oddać hołd cielesności. Dla Myrny powstało hasło „Saint Hole” (Święta Dziura). Ma ono upamiętniać moc tkwiącą w ciele.
Artystka utożsamia raj ze stanem, w którym zatarto granice. Jest to próba wyobrażenia sobie świata bez podziałów, świata płynnych przechodzących w siebie interpretacji. W tym swoistym Edenie nie będzie Adama i Ewy. Zamiast nich będzie jedna lub wiele postaci – nagich, radosnych i niczym nieskrępowanych.

wtorek, 22 września 2015

Intymistyka

tytuł: Intymistyka
rok powstania: 2015
formaty:
6 gablot o wymiarach: 23x30cm, 2 gabloty: 30x40cm, 2 gabloty o wymiarach: 40x50cm, pudełek o wymiarach 17,5x11cm kartki o wymiarach 29,7x21cm
16 zdjęć polaroid: 11x9cm
technika: mieszana



„Intymistyka” ma na celu refleksję nad tym, czym jest pamięć i upamiętnianie. Nie dotyczy ona popularnego ostatnio terminu pamięci zbiorowej, ale skupia się na pojedynczych, ulotnych wspomnieniach osób zaproszonych do udziału w projekcie. Intymistyka to termin odnoszący się do dziennika osobistego, z angielskiego diary intime, po francusku journal intime. Jest to pojęcie nawiązujące do pamięci i wspomnień jednostki. Mieszczą się w nim indywidualne przeżycia i emocje, które im towarzyszyły.
Swój projekt rozpoczęłam od zbierania przedmiotów należących do innych kobiet. Prosiłam je o podarowanie mi rzeczy, którą przechowują ze względu na łączące się z nią wspomnienie. W ramach mojego działania spotykałam się z każdą z osób zaproszonych, rozmawiałam, wysłuchiwałam historii przekazywanego mi przedmiotu oraz wykonywałam zdjęcie, proste zbliżenie postaci.
Początkowo dokumentację zamieszczałam na stronie internetowej, którą specjalnie w tym celu założyłam (http://goddess-of-small-things.tumblr.com/). W kolejnym etapie każdy z przedmiotów umieściłam w oddzielnej gablocie, tak aby nadać mu cechy eksponatu muzealnego. W ten sposób powstał zbiór drogocennych okazów. Rzeczy skrupulatnie chronione przez właścicielki zostały przeniesione przeze mnie z przestrzeni prywatnej do publicznej. Stały się obiektami sztuki, co ma uchronić je przed zapomnieniem.
W ostatnim etapie zaczęłam tworzyć dziennik, w którym opisuję każdy z przedmiotów. Poza surową charakterystyką, umieszczam w nim komentarze dotyczące własnych emocji, które pojawiają się w kontakcie z przedmiotami. Pomiędzy faktami staram się bardziej ukryć aniżeli ukazać prawdę o sobie. W ten sposób wykorzystuję cudze wspomnienia do upamiętnienia samej siebie.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...