„(...) Marcia Brennan zauważyła, że jeszcze w 1958 roku żona Pollocka Lee Krasner określana była przez magazyn „Life” jako „pani Jacksonowa Pollock” oraz „ulubiona uczennica Hansa Hofmanna”, a przede wszystkim jako „gospodyni domowa”. Według Marcii Brennan w owym czasie niezależność artystyczna była w przypadku kobiet czymś nie do pomyślenia. (…) Jeszcze w 1961 roku, a więc piec lat po śmierci Pollocka, szanowany „Burlington Magazine” opublikował debatę na temat wystawy „The New York Scene” w galerii Marlborough New London. Anita Brookner pisała: „Malarstwo Lee Krasner odznacza się większą spontanicznością: jest on zdecydowanie romantykiem”. Nieobecność kobiet wśród ekspresjonistów abstrakcyjnych zdawała się w owym czasie tak oczywista, że autorce nie przyszło nawet do głowy, by sprawdzić pleć artysty.”
„W 1949 roku oboje [Lee Krasner i Jackson Pollock] wzięli udział w grupowej wystawie w galerii Sidneya Janisa zatytułowanej: „Artists: Man and Wife”. Krasner zaprezentowała jedną z prac z cyklu Little Images. Magazyn „ArtNews” opublikował w październiku 1949 roku recenzję Gretchen T. Munson, która oddawała atmosferę wokół ekspresjonizmu abstrakcyjnego w tym okresie: „Można zauważyć tendencję owych żon do uładzania stylu swoich mężów. Lee Krasner (żona Jacksona Pollocka) bierze farby swojego męża i przerabia jego nieokiełznane, wspaniałe linie w równiutkie, malutkie kwadraciki i prostokąciki.”
W ten sposób Lee Krasner została zredukowana – przez inną kobietę! - do stereotypowej, zadowolonej z życia kury domowej. (...)”
„Ekspresjonizm abstrakcyjny” Barbara Hess
